دنیسووَن های بزرگ الجثه احتمالا آخرین انسان های باستانی بودند - اخبار نجوم

دانشمندان گمانه زده اند که انسان دنیسوون احتمالا سه برابر یک انسان مدرن قد بلند امروزی، یعنی حدود پنج متر و نیم ارتفاع داشته است.

انسان دنیسوون (Denisovan) که بقایای آن طی یکی دو دهه اخیر کشف شده است، ممکن است آخرین انسان باستانی بوده باشد که در کنار هوموساپینس یا اجداد انسان امروزی زیسته باشد.

دانشمندان در سال 2008 از استخوان انگشت دختری که بیش از پنجاه هزار سال قبل در کوهستان های آلتای در اقصی نقاط سیبری یخ زده بود، دنباله ژنومی استخراج کردند که معین کرد آن دختر به گونه ای متفاوت از انسان تعلق دارد. از آنجایی که مومیایی دختر در غار دنیسووا کشف شد، آن گونه انسان را دنیسوون نام نهادند.

مدتی بعد یک دندان فسیل شده در اعماق غار دنیسووا کشف شد که 2.5 برابر یک دندان انسان امروزی بود. بر اساس میزان دندان، بعضی دانشمندان گمانه زده اند که انسان دنیسوون احتمالا سه برابر یک انسان مدرن قد بلند امروزی، یعنی حدود پنج متر و نیم ارتفاع داشته است.

براساس گزارش ها، یک راهب بودایی بعد ها در غاری در ارتفاع 3200 متری از سطح دریا در تبت یک آرواره انسان با دندان های آسیای بزرگ پیدا کرد. کشف این آرواره شگفتی دانشمندان را برانگیخت، چرا که انسان مدرن تا حدود چهل هزار سال پیش به آن منطقه در هیمالیا نرسیده بود.

بعضی دانشمندان بر این باورند علت اصلی برای میزان جثه بزرگ انسان دنیسوون این است که آن ها برای زندگی در سرمای شدید و ارتفاع زیاد تکامل یافته بودند.

یکی از ویژگی های چشمگیر ژنوم دنیسوون، سازگاری آن با فضای کم اکسیژن است، و این همان خصوصیتی است که به ساکنان تبت مدرن و مردم شرپا اجازه می دهد تا در ارتفاع زیاد بسیار آسوده تر از ساکنان دیگر منطقه ها زمین زندگی نمایند.

دنیسوون ها گستره جغرافیایی پهناوری را درنوردیده بودند، و تنها بومی سیبری و چین نبودند. آثار دی. اِن. اِی آن ها در جنوب شرقی آسیا و در مجمع الجزایر ملانزی در اقیانوس آرام یافت شده است. دانشمندان بر اساس بعضی آثار باستان شناسی حدس می زنند که انسان دنیسوون حتی توانسته بوده خود را به آمریکای شمالی برساند.

منبع:العربیه