مقابله با استعمار دیجیتال چگونه محقق می گردد - اخبار نجوم

چین از جمله کشورهایی است که چنین دیدگاهی به فعالیت های مشارکتی در میان کشورها در فضای مجازی دارد. چین از سال 2014 همه ساله کنفرانسی به نام کنفرانس دنیای اینترنت برگزار می نماید و دیدگاه های خود را در زمینه نحوه استفاده از فضای مجازی را منتشر می نماید. شیوع ویروس کرونا باعث شده تا ارزش و اهمیت این نگرش در برابر رویه تهاجمی، خصمانه و استعمارگرایانه آمریکا بیشتر به چشم بیاید. زیرا جامعه دنیای دریافته که تنها با حفظ وحدت و همکاری در فضای مجازی و حقیقی می توان از ناملایمات و چالش های خطرناک عبور کرد.

در جریان برگزاری دومین کنفرانس دنیای اینترنت در سال 2015، شیء جین پینگ رئیس جمهور چین 4 اصل و 5 پیشنهاد در ذیل هر یک از این اصول را برای یاری به توسعه دنیا و بهبود زمامداری اینترنت ارائه کرد. احترام به حاکمیت کشورها در فضای مجازی، توجه به آینده مشترک بشریت در فضای مجازی و غیره از جمله این اصول بود. در سال 2019 کمیته سازماندهی کنفرانس دنیای اینترنت سندی مفهومی به نام ایجاد جامعه ای با آینده ای مشترک در فضای سایبر با همکاری گروهی را منتشر کرد.

این سند به تازگی بروز رسانی شده و مرور آن به خصوص در شرایط شیوع ویروس کرونا خالی از لطف نیست.

4 اصل این سند و پیشنهادات ذیل آن به توضیح زیر است:

1. دستیابی به توسعه مشترک. سیاست گذاری در حوزه اینترنت باید فراگیر، فعالانه و هماهنگ باشد تا همگان از آن بهره مند شوند، سرعت شکل گیری زیرساخت های مورد احتیاج برای استفاده از خدمات فناوری اطلاعات باید افزایش یابد، توسعه خلاقانه اقتصاد دیجیتال سرعت بگیرد و ظرفیت خدمات عمومی ارتقا یابد.

*باید دسترسی به اینترنت بیشتر گردد. گسترش شبکه کابل فیبر نوری، ایجاد شبکه کابل های زیردریایی، توسعه خدمات اینترنت در کشورهای در حال توسعه به همین منظور باید مورد توجه قرار بگیرد.

*ایجاد زیرساخت های اطلاعاتی توسعه یابد. همکاری برای ارتقای این زیرساخت ها و ظرفیت سازی و پشتیبانی از راه اندازی شبکه های نسل پنجم، اینترنت اشیا و اینترنت صنعتی به همین منظور انجام می گردد تا رشد و احیای مالی در دنیا ممکن گردد.

*ظرفیت خدمات عمومی مبتنی بر آی سی تی افزایش یابد. به همین منظور باید به اشتراک گذاری تجارب و همکاری برای استفاده از فناوری های دیجیتال برای خدمات رسانی در شرایط اضطراری و وقوع بلایای طبیعی در دستور کار قرار بگیرد. فناوری های دیجیتال موجب ظرفیت سازی های تازه در حوزه فرهنگ، آموزش، حفاظت از محیط زیست، برنامه ریزی شهری، مدیریت جوامع و ارتقای مراقبت های درمانی می گردد.

*باید فناوری های دیجیتال برای یاری به توسعه صنعتی و تحول مالی به این حوزه ها تزریق گردد. افزوده شدن فناوری های دیجیتال به صنایع سنتی رشد و تحول مالی را تسهیل نموده و به اشتراک گذاری منابع داده و افزایش کیفیت زندگی را ممکن می نماید.

*محیط کسب و کار باید تقویت گردد تا صنایع دنیای آی سی تی به شکلی امن و پایدار در این محیط و در زنجیره های تأمین مورد استفاده قرار بگیرند. به همین منظور کشورها باید برای آزادسازی محیط های کسب و کار کوشش نمایند و همکاری با آنها برای حضور گسترده تر در بازار دنیای را در دستور کار قرار دهند. قانون گذاری در محیط دیجیتال نیز باید به گونه ای صورت بگیرد که اعتماد متقابل افزایش یابد.

2- باید همکاری در زمینه تأمین امنیت سایبری افزایش یابد تا استفاده از اینترنت به شکلی باثبات و بدون دغدغه های جانبی صورت بگیرد.

*باید اعتماد استراتژیک در فضای سایبر افزایش یابد. بدین منظور همکاری و مصاحبه در سطوح دنیای، منطقه ای و به شکل دوجانبه و چندجانبه مورد توجه قرار بگیرد و صلح و ثبات در فضای مجازی بیشتر شده، درگیری و حملات در فضای مجازی کمتر گردد و از سیاسی شدن موضوعات فنی احتراز گردد.

*حفاظت از زیرساخت های حوزه فناوری اطلاعات بیشتر گردد. گسترش همکاری و تبادل اطلاعات میان کشورها در این زمینه مؤثر بوده و از سرقت اطلاعات جلوگیری می نماید.

*برای حفاظت بهتر از اطلاعات شخصی و مدیریت امنیت اطلاعات کوشش گردد. قانون گذاری در خصوص جمع آوری، کاربرد، پردازش، انتقال، ارائه و افشای اطلاعات شخصی برای حفظ امنیت کاربران و نیز تبادل داده ها و افزایش حفاظت از اطلاعات شخصی و استانداردهای مرتبط در این زمینه مؤثر است.

*باید حفاظت از بچه ها و نوجوانان در فضای سایبر تقویت گردد. به اشتراک گذاری تجارب قانون گذاری کشورها در خصوص جرایم مربوط به بچه ها و نوجوانان در فضای مجازی و باج گیری مجازی و همچنین ارتقای تمهیدات مربوط به حفظ حریم شخصی و افزایش دانش دیجیتال والدین و معلمان به همین دلیل باید انجام گردد.

*همکاری بین المللی برای مقابله با تروریسم سایبری و جرایم سایبری باید افزایش یابد. بدین منظور باید مذاکراتی دنیای و در چارچوب سازمان ملل میان دولت ها انجام گردد تا مقابله با جرایم سایبری و تروریسم سایبری امکان پذیر گردد.

3. حرکت به سوی زمامداری مشترک. کشورهای دنیا باید رویکردی چندجانبه و تعاملی در زمینه زمامداری و اداره اینترنت داشته باشند و مصاحبه و مشورت را در این زمینه در دستور کار قرار دهند.

به همین دلیل:

*باید نقش چندجانبه سازمان ملل در حوزه زمامداری فضای سایبر به رسمیت شناخته گردد و هنجارها و اصول زمامداری اینترنت از همین مجرا تنظیم و معین گردد.

*سیستم زمامداری بین المللی مورد پذیرش همگانی ابداع و به اشتراک گذاشته گردد. در این زمینه اتحادیه بین المللی مخابرات، کنگره دنیای موبایل، کنفرانس دنیای اینترنت، مجمع زمامداری اینترنت و غیره قادر به نقش آفرینی خواهند بود تا مشارکت دولت ها، سازمان های بین المللی، شرکت های اینترنتی، جوامع فنی، سازمان های اجتماعی و تک تک شهروندان به این موضوع جلب گردد.

*مشارکت در مدیریت زیرساخت های اینترنت افزایش یابد و برای این کار هر کشور باید رویه هایی را در این زمینه معین نموده و از مشارکت و هدایت های جامعه بین المللی نیز بهره مند گردد.

*استفاده از فناوری ها و اپلیکیشن های تازه برای زمامداری اینترنت باید مورد توجه قرار بگیرد. به همین منظور باید قوانین، مقررات و استانداردهایی برای استفاده از فناوری ها و نرم افزارهای جدید مانند اینترنت اشیا، هوش مصنوعی و شبکه های جدید مخابراتی وضع گردد و همکاری بین المللی در این زمینه نیز بیشتر گردد.

*ظرفیت سازی برای زمامداری بهتر در فضای سایبر نیز در دستور کار قرار بگیرد. برای این کار کشورها باید پلتفرم هایی برای گفتگو و اجرای برنامه های آموزشی و اطلاع رسانی ایجاد نمایند که زیر نظر سازمان ملل فعالیت کند و به خصوص به کشورهای در حال توسعه برای مشارکت در زمامداری اینترنت یاری کند.

4- بهره مندی مشترک از مزایا. فناوری باید برای یاری به مردم و افزایش کیفیت زندگی آنها به کار گرفته گردد، کاهش شکاف دیجیتال و دستیابی به سعادت مشترک نیز در این راستا صورت می گیرد.

*بدین منظور باید مزایای استفاده از تجارت الکترونیک به اشتراک گذارده گردد. لذا کشورها باید موانع دسترسی به بازارهای خود را کاهش دهند و سازوکارهایی برای به اشتراک گذاری اطلاعات و افزایش اعتماد دوجانبه اتخاذ نمایند. ایمن سازی مجاری ارتباطی دیجیتال میان مرزی نیز لازم است.

*باید فرصت های مالی حوزه اقتصاد دیجیتال در شمال آفریقا و غرب خاورمیانه تقویت گردد. برای این کار به سیاست گذاری های تازه برای تربیت نسل جدیدی از فعالان حوزه فناوری اطلاعات احتیاج است تا محصولات، خدمات، فرایندها و سازمان ها و کسب و کارهای جدیدی را راه اندازی نمایند.

*حمایت از گروه های آسیب پذیر باید مورد توجه قرار بگیرد تا آنها بتوانند برای رهایی از فقر از اینترنت استفاده نمایند. محصولات و خدمات تازه ای باید برای افراد مسن، معلول و ناتوان جسمی، زنان و بچه ها فراوری گردد. سیاست گذاری های جدید و طراحی ابزار فنی برای افزایش مهارت دیجیتال مردم و افزایش دانش و سواد دیجیتال نیز باید مورد توجه باشد.

*فرهنگ تبادل سایبر و آموزش دوجانبه باید ترویج گردد. تنوع فرهنگی در فضای سایبر باید مورد احترام باشد و تبادلات فرهنگی در اینترنت و همکاری برای آموزش های متقابل فرهنگی باید مورد توجه باشد. همچنین باید پلتفرم هایی متنوع و جامع و ساز و کارهایی برای تبادل فرهنگی ایجاد گردد.

*برای اجرای دستور کار 2030 به منظور توسعه پایدار کوشش گردد. بدین منظور همه کشورها باید نگرانی های کشورهای در حال توسعه را مورد توجه قرار دهند تا شکاف دیجیتال کاهش یافته، رشد مالی مداوم تضمین گردد و توسعه اجتماعی با بهره گیری از مزایای آی سی تی ممکن گردد.

چنانچه مشاهده می گردد بر اساس این دیدگاه غیر استعماری که با رویه های سلطه گرایانه آمریکا و اروپا تفاوت دارد، اینترنت ابزاری برای ارتقای کل بشریت و نه چند کشور خاص است و برای تبدیل فضای سایبر به محیطی آزاد، ایمن، باز، صلح آمیز و منظم همکاری همه جانبه و مشارکت تمامی کشورها لازم است. از این طریق می توان دنیای دیجیتال را به ابزاری برای تسریع پیشرفت و رشد انسان ها صرف نظر از رنگ، نژاد، جنسیت، درآمد و غیره مبدل کرد.