شاید برای شما هم اتفاق بیفتد؛ سندروم پای بیقرار - اخبار نجوم

سندروم پای بیقرار که با نام ویلیس اکبوم هم شناخته می گردد، بیماری است که به سبب آن فرد مبتلا دچار احساس ناراحتی، به خصوص در پا ها می گردد. این احساس ناراحتی اغلب با حس مورمور شدن، درد و سوزش همراه است و فرد مبتلا، تمایل وحشتناکی برای حرکت داد عضو تحت تاثیر دارد.

مبتلایان به این بیماری، علائم متنوعی را تجربه می نمایند. در ادامه تجربیات دو فرد مبتلا به سندروم پای بیقرار را خواهید خواند و از تجربیات آن ها در این زمینه آگاه خواهید شد. این که افراد مبتلا پس از تشخیص بیماری خود چه احساسی داشتند و با چه دشواری هایی در پی راه درمانی برای آن بوده اند.

بدون شک خواندن تجربیات این دو بیمار مبتلا به سندروم پای بیقرار می تواند برای دیگر افراد مبتلا نیز کارآمد باشد.

در ادامه این مطلب با خبرنگاران و این قسمت از سری مطالب شاید برای شما هم اتفاق بیفتد همراه ما باشید.

ساناز یکی از مبتلایان سندروم پای بیقرار است که اولین بار علائم این بیماری را اواسط سال 87 تجربه نموده است. او در اوایل بیماری تنها یکبار یا دو بار در سال علائم شدیدی را تجربه می کرد و این اتفاق تنها زمانی که ساناز استرس می گرفت، نمایان می شد.

آن موقع برای پایین آوردن حس ناراحتی و دردی که تجربه می کرد به قرص های مسکن پناه می برد، اما قرص های مسکن اغلب موجب خواب آلودگی او می شدند که این در روند کاری او اختلال ایجاد می کرد تا اینکه بالاخره پیروز به یافتن راهی برای فروکش کردن این درد یافت.

ساناز می گوید: اوایل تونستم مشکلم رو با صندلی ماساژ درمان کنم. مدام از پزشک هایی که بهشون مراجعه می کردم می پرسیدم که این بیقراری پا از کجا میتونه نشات بگیره. ولی متاسفانه هیچکدومشون دقیقا متوجه منظورم نمی شدن و خب به طبع نمی تونستن راه درمان درستی هم بهم پیشنهاد بدن

تا اینکه بعد از مدتی بیماری او عود کرد و شدت بیقراری های پا بیشتر شد و حالا ساناز با جدیت بیشتری در پی راه درمان بود. بعد از سال ها تشخیص اشتباه، نهایتا یک متخصص اعصاب پیروز به ارزیابی درست بیماری ساناز شد. حالا ساناز به یاری دارو هایی پیروز به کنترل علائم بیماری خود شده و به تمام کسانی که پای بیقرار دارند، توصیه می نماید که به پزشک یا متخصص اعصاب مراجعه نمایند.

از ساناز پرسیدیم که آیا تا به حال در دوران درمان به نقطه ای رسیده ای که حس کنی بیماری را کنترل کردی؟ در پاسخ به ما گفت: برخی وقتا برخی از درد های پام از بین میرن. به طور مثال، اخیرا مچ پام شکسته بود و برای چند روز داروهام رو مصرف نکردم. اما بعد از یک هفته یا ده روز بعد دوباره برخی از دردهام برگشتن؛ و خیلی دور از فکر نیست که مجبور باشم تا سال ها این قرص ها و دارو ها رو مصرف کنم.

ساناز تمام افرادی را که به این بیماری دچارند را اینگونه نصیحت می نماید: به نظرم باید مطالب آنلاین بیشتری در ارتباط با بیماریتون بخونین و بفهمید که چجوری باید مشکلتون رو برای پزشکتون شرح بدید که متوجه بشه و بتونه مناسب ترین درمان رو پیشنهاد بده.

سندروم پای بیقرار؛ یک بیماری جدی و نه یک شوخی

مهناز پرستاری 47 ساله است که از سنین کودکی علائم این بیماری را تجربه نموده. به گفته خودش در دوران کودکی از برادرش می خواسته ساعت ها روی پاهایش بنشیند تا پا های مهناز آرام شوند.

راه حل مبتکرانه دیگری که خودش کشف نموده بود تا حتی شده برای دقایقی از شر پای بیقرار راحت گردد، این بود که دو حوله را بسیار سفت و محکم به پایین پا های خود ببندد. این راه حل کسی را هم آزار نمی داد.

خودش می گوید: یادم نیست چطور تونستم با 5 سال سن، همچین راه حلی رو برای حل مشکل پام پیدا کنم، ولی واقعا راه حل خوبی بود و می تونست چند دقیقه آرومم کنه تا بتونم بخوابم. حالا که یه پرستار هستم می دونم که برخی از جوراب های تنگ و فشرده می تونن موجب کاهش برخی از علائم پای بیقرار بشن. دقیقا همون کاری که حوله ها با پای من می کردن.

به هر حال مهناز تا سال ها از مسئله ای که داشت آگاه نبود و حتی مادر او نیز معتقد بود درد ها ناشی از بزرگ شدن و رشد او هستند. وقتی نوجوان بود آزمایش های خون بسیاری داد، ولی نتیجه ای نگرفت و ترجیح داد از درمان آن بگذرد.

وقتی سنش بیشتر شد علائم نیز بیشتر شدند و تا حدی پیشرفت کردند که پای او دیگر قابل کنترل نبود. رانندگی کردن و سفر کردن برام مثل کابوس بودن. چون پام به مدت طولانی نمی توانست بی حرکت بمونه. حتی 2 ساعت مداوم هم نمیتونستم بی حرکت توی سالن سینما بشینم. چون پام آرام و قرار نداشت. برای همینم هیچوقت از فیلمای مورد علاقم تو سینما لذت نبردم

از مهناز پرسیدیم که دقیقا کی تشخیص داده شد که سندروم پای بیقرار داره؟ در جواب ما گفت: من تقریبا 20 سال پیش یه عمل جراحی 17 ساعته رو پشت سر گذاشتم که بعد از اون علائم پای بیقرارم آغاز شد.

هفته ای 1 یا دو بار بیقراری وحشتناکی رو تجربه می کردم. خیلی شب ها بخاطر پای بیقرار از خواب می پریدم و این علائم فقط محدود به پاهام نبود و دستام هم دچار مشکل شده بودن. حالم داشت بدتر می شد که بالاخره یه متخصص اعصاب بیماریم رو تشخیص داد و دارو برام تجویز کرد.

مهناز تمام کسانی را که به این سندروم دچار هستند را اینگونه نصیحت کرد: شاید خیلی از کمدین ها این بیماری را مسخره کنن، اما باید بدونید که اون ها این درد رو تحمل نکردن و بخاطر همین از نظرشون خنده داره. این بیماری هم مثل خیلی از بیماری های دیگه کاملا جدیه و باید بهش اهمیت داده بشه.

سعی کنید تا حد زیادی مطالعه داشته باشید در این زمینه. راه های مختلف رو برای کاهش مشکلتون بهره ببرید. کافئین، نیکوتین، شکر و ... می توانند برای شما مفید نیز واقع شوند. اگه بتونید علائم این بیماری رو هر چند به اندازه کمی هم پایین بیارید خیلی خوب و مفیده. مردمی که این بیماری رو به شوخی می گیرن، جدی نگیرید و سعی کنید به متخصص اعصابی خوب مراجعه کنید.

حتما به محض داشتن هرگونه علائم مانند حس مورمور شدن، درد و سوزش در پا های خود بلافاصله به یک پزشک و سپس به یک متخصص اعصاب خوب مراجعه کنید تا از پیشرفت علائم جلوگیری کنید.

پ