راهنمای صعود به اورست (قسمت سوم)پایین رفتنمسیر شمالیو اکنون .... - اخبار نجوم

مقاله مرتبط:

کمپ اصلی تا کمپ شماره 1 (5943 متر)

از کمپ اصلی به سمت کمپ 1 که می روید باید از آبشار یخی خمبو بگذرید. این قسمت خطرناکترین بخش صعود است. این آبشار نوعی یخچال متحرک است و پیوسته در حال تغییر است و به هیچ عنوان نمی توان به آن اعتماد کرد. همیشه تکه های یخ به طور ناگهانی فرو می ریزند. در این مواقع شرپاها آبشار را چک می نمایند تا برترین محل را برای عبور پیدا نمایند.

معمولا از این قسمت باید شبانه صعود کنید، چون گرمای روز باعث حرکت سریعتر یخ ها می گردد.

کمپ 1 (5943) تا کمپ 2 (6400 متر)

تقریبا 6 ساعت باید راه بروید تا به این نقطه برسید. وقتی به کمپ 2 رسیدید باید یک شب را در آنجا بگذرانید تا بدن شما به ارتفاع سازگاری پیدا کند. برای بعضی از کوهنوردان این سخت ترین و بدترین قسمت صعود است، به دو علت: علت اول اینکه در اینجا دمای هوا به 30 تا 37 درجه سانتی گراد می رسد، باورکردنی نیست ولی حقیقت دارد. در این منطقه هیچ بادی نمی وزد و هوا بسیار گرم است.

علت دوم اینکه نور خورشید از روی برف سه قله از رشته کوههای هیمالیا درست در این منطقه منعکس می گردد و حتی کوهنوردان حرفه ای نیز از این انعکاس ها سردرگم می شوند. این مرحله از نظر ذهنی شما را خسته می نماید. کمپ 2 در انتهای یک خندق سنگی شیب دار واقع شده است.

کمپ 2 تا کمپ 3 (7162 متر)

در این مرحله مجبور هستید دو بار طی مسیر کنید که یک بار برای سازگاری بدنتان با شرایط و بار دیگر برای صعود به قله است. این قسمت از کوه یک دیوار غول پیکر از سنگ و یخ است. در این مرحله تمام مدت باید به طناب قلاب شوید. حتی در کمپ هم نباید قلاب را باز کنید چون خطر سقوط و مرگ وجود دارد. کمپ 3 در واقع در جایی بنا شده است که کمی سطح صاف روی دیوار واقع شده است. این میزان هر سال تغییر می نماید. و قسمت آخر این مرحله تا رسیدن به کمپ 3 بسیار طاقت فرسا است. بدنتان در این مرحله آب زیادی از دست می دهد. ولی منظره آنجا محشر است.

کمپ 3 تا کمپ 4 (8016 متر)

اینجا مرحله ای است که باید از کپسول اکسیژن بهره ببرید. ارتفاع باعث می گردد تقریبا به طور دائم احساس خستگی کنید و فرقی نمی نماید چقدر استراحت نموده اید. اینجا هم منطقه ای است که هوا به شدت گرم است. دیواره سندانی شکلی به ارتفاع 45 متر از سنگ سیاه، یخ و برف وجود دارد که شیب بسیار تندی هم دارد. این مرحله نیز از لحاظ روانی شما را بسیار خسته می نماید. بخواهید یا نخواهید باید از این دیوار بالا بروید. بعد از این دیواره کمپ 4 واقع شده است و تا جایی که چشم کار می نماید، برف است و چادرهای بی شماری که شمارش آن از توان شما خارج است.

کمپ 4 : بالکن

اکنون در منطقه مرگ قرار دارید. بیش از دو سه روز دیگر وقت ندارید و باید هر طور شده به قله برسید، قله فقط در یک کیلومتری شما واقع شده است. تقریبا نیمه شب باید صعود را آغاز کنید و آغاز به بالا رفتن از وجه مثلثی کنید. این مرحله بسیار طولانی است. شاید بهتر است بگوییم طولانی به نظر می آید، زیرا عبور از آن بسیار سخت است. هماهنگ کردن حرکات دست و پا بسیار مشکل است. در این مرحله دائم نگران هستید که اکسیژن شما تمام گردد یا کوهنورد بالای سرتان روی شما سقوط کند. تقریبا 6 ساعت طاقت فرسا را باید پشت سر بگذارید تا به بالکن برسید.

بالکن تا قله (8690 متر)

کمی نوشیدنی بنوشید، کمی غذا و یک کپسول نو اکسیژن جایگزین کنید. حالا آماده یک صعود 5 ساعته تا قله هستید. به خاطر داشته باشید که باید در ظرف یک روز و فقط یک روز به قله برسید و برگردید. این مرحله هم استرس و فشار روانی زیادی بر شما وارد می نماید.

تب قله

قله اورست کشش عجیبی دارد. هرچه به قله نزدیکتر می شوید با اشتیاق بیشتری بالا می روید. این هیجان وصف ناپذیر است. تب قله بر شما مستولی می گردد و با اشتیاقی باورنکردنی به سوی آن کشیده می شوید. روی دیگر سکه، خطراتی است که این هیجان در پی دارد. بعلاوه بحران زمانی که معمولا وقتی کوهنوردان به قله می رسند آن را فراموش می نمایند.

قله (8848 متر)

برای رسیدن به قله باید از لبه کورنیس تراورسو و هیلاری استپ عبور کنید. یک قدم اشتباه در تراورسو می تواند شما را به قعر دره تا ارتفاع 2400 متر پرت کند. هیلاری استپ که یک دیواره سنگی 12 متری است، مرحله بعدی است. پس از آن هم یک سطح بسیار ناهموار است که صعود از آن بسیار مشکل است. و بعد از آن روی قله ایستاده اید، و آن احساس دوست داشتنی است! اما فقط 30 دقیقه وقت دارید، چون باید برگردید. به خاطر داشته باشید:

بالا رفتن اختیاری است ولی پایین آمدن اجباری

پایین رفتن

آیا بعد از انجام کاری که فکر نمی کردید پیروز به انجام آن شوید، احساس تهی بودن و سبکی نموده اید. اگر قبلا این احساس را تجربه نموده اید، اکنون می توانید درک کنید که بعد از صعود به اورست چه احساسی دارید. منظره زیبای قله و احساس بی نظیر ایستادن بر بام دنیا غیر قابل وصف است.

ولی سخت ترین قسمت کار هنوز به جای مانده است! پایین آمدن از کوه همیشه بسیار خطرناکتر و سخت تر از بالا رفتن از آن است. در این سفر پرماجرا فرود بسیار سخت تر و خطرناکتر است، خستگی بدن از طرفی و طبیعت سرکش و عجول انسان که همیشه عقل سلیم را تحت سیطره خود قرار می دهد، از سوی دیگر خطرات این فرود را دو چندان می نماید. کوهنوردان در حال صعود هم مشکل دیگری افزون بر مسائل موجود هستند. اما شما پیروز شده اید به قله برسید، پس حتما پیروز خواهید شد تا این مسیر را به سلامت برگشته و دوباره به آغوش گرم خانواده تان بروید. شما لایق این هستید و باید به سلامت برگردید. اگر این سفر را به سلامت به آخر برسانید و به خانه تان باز شد باز هم اورست در اعماق وجودتان لانه نموده است و هرگز این احساس را فراموش نخواهید کرد.

مسیر شمالی

تنها نکاتی که از مسیر شمالی ضروری است بدانید این است که :

• این مسیر سخت تر، سردتر، و بادخیزتر است.
• شانس نجات با هلیکوپتر وجود ندارد.
• صخره ها بسیار سست و لغزنده هستند.
• نکته مثبت این مسیر خلوت بودن آن است.

و اکنون ....

اکنون 62 سال از اولین صعود انسان به اورست می گذرد. سال 2015 سالی بود که اورست اصلا فتح نشد. در41 سال گذشته این تنها سالی بود که قله اورست تنها بود. صعود به قله اورست یکی از چالش بر انگیزترین سفرهای زندگیتان خواهد بود. در این سفر لحظاتی را تجربه خواهید کرد که در مقابله مستقیم با شیاطین درونی خود قرار خواهید گرفت. کوه اورست درون شما منعکس خواهد شد و شما خود را بازتابی از این کوه خواهید دید. این سفر پر است از لحظه هایی که تا به امروز در زندگی تجربه ننموده اید. نه تنها سفری است که احتیاج به آمادگی بدنی بالا دارد، بلکه روح بزرگی هم می طلبد. شاید اگر بگوییم بعد از این سفر به نوعی خودشناسی هم می رسید، بیراه نگفته باشیم.

این مقاله و مقاله های قبل (صعود به اورست 1 و 2) نتیجه تجربیات کوهنوردانی بوده است که سالها عمر خود را در این راه سپری نموده اند. امیدواریم توانسته باشیم تا حدی نکات مبهم این سفر را برای شما خوانندگان علاقه مند روشن نموده باشیم. اگر روزی راهی این سفر شدید، حتما تجربیات خود را در خبرنگاران به اشتراک بگذارید.

منبع:Buzzfeed

منبع: کجارو