10 فیلم موزیکال دل فریب که اسکار را تصاحب کردند - اخبار نجوم

سال ها قبل از اینکه فیلم های ابرقهرمانی مثل امروز بسیاری از مردم را شیفته و دلباخته خود نمایند، فیلم های موزیکال با پایکوبی و آواز و شکوه هرچه تمام تر آن ها را به سینما می کشاندند و هواداران بسیاری داشتند. دیدن فیلم هایی مانند اشک ها و لبخندها (The Sound of Music) هنوز هم پس از سال ها لذت بخش است. متأسفانه این طور که به نظر می رسد دوره آن ها سر رسیده چون فیلم هایی مثل لالا لند (La La Land) خیلی کم ساخته می شوند و حتی در صورت ساخته شدن هم با کم لطفی روبرو می شوند.

• معرفی فیلم لالالند؛ ادای دین به موزیکال های کلاسیک هالیوود به شیوه آقای شزل

قرار است استیون اسپیلبرگ داستان وست ساید (West Side Story) را بازسازی کند، اما این فقط یک بازسازی است. همچنین اقتباسی از نمایش نامه در ارتفاعات (Heights) نوشته لین-مانوئل میراندا به کارگردانی جان ام چو داریم که باید منتظر آن باشیم. گرچه به راحتی می توان گفت که هالیوود موزیکال ها را هم مانند وسترن در صندوقچه خاطرات قرار داده، اما بد نیست گاهی به گذشته نگاهی بیاندازیم و تجدید خاطره ای کنیم.

10. نوای برادوی (The Broadway Melody)

• کارگردان: هری بومونت
• بازیگران: چارلز کینگ، چد پراوتی، سی لاو و…
• محصول: 1929
• امتیاز راتن تومیتوز: 33 از 100

نوای برادوی دومین فیلمی است که اسکار گرفت و اولین فیلم برنده اسکار بعد از سینمای صامت بود، اما به نظر خیلی ها بدترین فیلمی است که بالاترین افتخار را کسب کرد. نوای برادوی به کارگردانی هری بومونت و بازی بسی لاو و آنیتا پیج درباره دو خواهر پایکوبینده و خواننده است که درگیر یک مثلث عشقی می شوند. در واقع اولین فیلم برنده اسکار فیلم بال ها (Wings) یک فیلم صامت محصول 1927 است، اما از لحاظ کیفیت ساخت هنوز هم احساس می گردد از نوای برادوی جلوتر است.

9. به راه خود می روم (Going My Way)

• کارگردان: لئو مک کری
• بازیگران: بینگ کرازبی، بری فیتزجرالد، ریسا استیونر و…
• محصول: 1944
• امتیاز راتن تومیتوز: 81 از 100

به راه خود می روم یک فیلم شیرین درباره کشیشی است که سبک متفاوتی در کار خود دارد و باعث دگرگونی کلیسایی می گردد که در آن سعی دارد بچه ها را به راستی و درستی هدایت کند. این فیلم در 7 رشته، از جمله بهترین فیلم، بهترین کارگردانی (لئو مک کری) و بهترین بازیگر نقش اول مرد (بینگ کرازبی) برنده اسکار شد.

بینگ کرازبی صدای زیبایی دارد و در این فیلم ترانه های زیبایی هم می خواند. با این اوصاف، داستان فیلم خیلی جذاب نیست و به عنوان یک فیلم متوسط نمی توان مطمئن بود که آن را دوست خواهید داشت یا نه. چون موزیکال بودنش خیلی احساس نمی گردد.

8. الیور! (Oliver)

• کارگردان: کارول رید
• بازیگران: الیور رید، ران مودی، شانی والیس و…
• محصول: 1968
• امتیاز راتن تومیتوز: 82 از 100

درباره فیلم به راه خود می روم گفتیم که موزیکال بودنش خیلی محسوس نیست. چرایی اش در مقایسه با فیلم الیور! معلوم می گردد. این فیلم یک موزیکال واقعی برگرفته از تیاتر موزیکال و براساس رمان چارلز دیکنز ساخته شده است. الیور! که در آخر یک علامت تعجب هم دارد، درباره یتیمی است که به یک مجرم خیابانی تبدیل می گردد.

الیور! در چهل و یکمین دوره جوایز اسکار، برنده بهترین فیلم و همچنین بهترین کارگردانی (کارول رید) شد و در واقع دختر شوخ (Funny Girl) را با اینکه موسیقی بهتری داشت، شکست داد.

7. زیگفلد کبیر (The Great Ziegfeld)

• کارگردان: رابرت زی لنرد
• بازیگران: لوئیز راینر، میرنا لوی، ویلیام پاول و…
• محصول: 1936
• امتیاز راتن تومیتوز: 64 از 100

زیگفلد کبیر یکی دیگر از فیلم هایی است که واقعا مثل یک موزیکال درست و حسابی احساس نمی گردد. این فیلم به کارگردانی رابرت زی لنرد و بازی ویلیام پاول در نقش زیگفلد کبیر، بیش از هر چیز مانند یک فیلم زندگی نامه ای از مردی است که به عنوان یک شومن و خواننده بر روی صحنه اجراهای فوق العاده ای دارد.

خوشبختانه داستان فیلم جالب است. اما کمی از لحاظ بار موسیقیایی ضعیف عمل می نماید. زیگفلد کبیر در هفتمین دوره جوایز اسکار در سال 1977 برنده جایزه بهترین فیلم شد.

6. ژی ژی (Gigi)

• کارگردان: وینسنت مینلی
• بازیگران: لزلی کارون، لوئی ژوردان، موریس شوالیه و…
• محصول: 1958
• امتیاز راتن تومیتوز: 81 از 100

داستان ژی ژی شیرین است. مثل لولیتا (Lolita)، اما به نوعی خوشایندتر. دختری (با بازی لسلی کارون) برای تن فروشی خود را می آراید و نظر یک مرد ثروتمند (با بازی لویی ژوردان) را جلب می نماید و در نهایت به دام او می افتد.

این فیلم در مراسم اسکار سال 1959 برنده 9 جایزه در همه رشته ها از جمله بهترین کارگردانی (وینسنته مینلی)، بهترین فیلمبرداری و بهترین آهنگ شد. صحبت از ترانه ها شد، برای دختران کوچک از بهشت تشکر می کنم (Thank Heaven for Little Girls) یکی از موزیک های زیبای این فیلم است که توسط یک پیرمرد خوانده شده است. این فیلم از نظر بصری، خیره نماینده است.

5. یک آمریکایی در پاریس (An American In Paris)

• کارگردان: وینسنت مینلی
• بازیگران: جین کلی، لزلی کارون، اسکار لونت و…
• محصول: 1951
• امتیاز راتن تومیتوز: 96 از 100

با اینکه کارگردانی وینسنت مینلی برای این فیلم به مراتب از ژی ژی پیروز تر بود اما برنده بهترین کارگردانی نشد. فیلم با بازی ژن کلی عظیم، درباره سه دوست است که برای تأمین هزینه های زندگی در پاریس کوشش می نمایند و بعدها درگیر یک مثلث عشقی می شوند که یک سر آن خود ژی ژی است. لزلی کارون در اولین فیلم خود و در بیست و چهارمین دوره جوایز سال 1952 برنده اسکار شد و این فیلم توانست اتوبوسی به نام هوس (A Streetcar Named Desire) را شکست دهد.

یک آمریکایی در پاریس با توجه به تعداد آهنگ ها و سکانس های پایکوبی و پایکوبی، مانند یک موزیکال واقعی احساس نمی گردد، البته از آنجا که جین کلی در آن بازی می نماید منطقی است. با این حال پایکوبی تماشایی انتهای این فیلم تمام کاستی ها را جبران می نماید.

4. شیکاگو (Chicago)

• کارگردان: راب مارشال
• بازیگران: رنی زلوگر، ریچارد گی یر، کاترین زتاجونز و…
• محصول: 2002
• امتیاز راتن تومیتوز: 86 از 100

از برنده شدن آخرین اسکار برای بهترین فیلم موزیکال نزدیک به 20 سال می گذرد. شیکاگو فیلمی است به کارگردانی راب مارشال که رنی زلوگر، ریچارد گی یر و کاترین زتاجونز که برای بهترین بازیگر نقش مکمل زن برنده اسکار شد در آن بازی می نمایند. این فیلم درباره دو زن است (با بازی زلوگر و جونز) که مرتکب قتل شدند و قرار است دادگاهی برایشان تشکیل گردد.

فیلم شیکاگو بسیار سرگرم نماینده است و مانند الیور! یک موزیکال واقعی است و بازیگران به خوبی از پس نقش هایشان برمی آیند.

3. داستان وست ساید (West Side Story)

• کارگردان: جروم رابینز
• بازیگران: ناتالی وود، ریچارد بیمر، جرج چاکریس و…
• محصول: 1961
• امتیاز راتن تومیتوز: 92 از 100

داستان وست ساید احتمالا موزیکال ترین موزیکال این لیست است. این فیلم تماما آواز و پایکوبی است و شاید به همین دلیل باید یک موزیکال دوست واقعی باشید تا از آن خوشتان بیاید.

این فیلم به کارگردانی رابرت ویز بیش از سایر موزیکال ها و در سی و چهارمین دوره جوایز در سال 1962 در 10 رشته برنده اسکار شد، از جمله بهترین بازیگر نقش مکمل زن (ریتا مورنو)، بهترین بازیگر نقش مکمل مرد (جرج چاکریس) و بهترین آهنگسازی. داستان وست ساید در کل یک فیلم عالی است.

2. اشک ها و لبخندها (The Sound of Music)

• کارگردان: رابرت وایز
• بازیگران: جولی اندروز، کریستوفر پلامر، شارمین کر و…
• محصول: 1965
• امتیاز راتن تومیتوز: 83 از 100

اشک ها و لبخندها با حضور و صدای جولی اندروز و کریستوفر پلامر فقید، داستان زندگی واقعی خانواده فون تراپ و مرد تنهایی با 7 بچه است که پس از مرگ همسرش دوباره عشق را پیدا می کند، اما با یک راهبه! این فیلم بسیار شیرین است و آهنگ های بسیار خوبی هم دارد.

اشک ها و لبخندها در واقع بالاترین میزان فروش فیلم در آن موقع را داشت. رابرت وایز، برنده بهترین کارگردانی برای داستان وست ساید، برای این فیلم هم برنده شد. هیچ یک از بازیگران در سی و هشتمین دوره جوایز اسکار در سال 1966 جایزه نبردند، اما بازی درخشان و شیرین این دو برای ما حتی بعد از این همه سال دوست داشتنی و خاطره انگیز است و نبردن جایزه چیزی از ارزش های آن ها کم نمی نماید.

1. بانوی زیبای من (My Fair Lady)

• کارگردان: جورج کیوکر
• بازیگران: آدری هپبورن، رکس هریسون، استنلی هالووی و…
• محصول: 1964
• امتیاز راتن تومیتوز: 95 از 100

حالا می رسیم به بهترین فیلم موزیکال که انصافا باید به عنوان شماره 1 در این لیست قرار بگیرد. داستان آن درباره یک دختر گل فروش (با بازی آدری هپبورن) است که با یک زبان شناس سخت گیر (با بازی رکس هریسون) آشنا می گردد و هنگام یادگیری نحوه درست انگلیسی صحبت کردن به یکدیگر علاقمند می شوند.

اسکار بهترین فیلم، بهترین بازیگر نقش اول مرد، بهترین کارگردانی و… افتخاراتی هستند که این فیلم توانست در سی و هفتمین دوره جوایز سال 1965 کسب کند.

فیلم های موزیکال دیگری هم مانند آواز در باران (Singin in the Rain)، ویولون زن روی بام (Fiddler on the Roof) و مرغداری؛ شب مرغ مرده (Poultrygeist: Night of the Chicken Dead) هستند که برنده اسکار بهترین فیلم نشدند. اما تجربه نشان داده که بهترین فیلم ها به ندرت قادر خواهند بود این افتخار را از آن خود نمایند. حالا از بین این فیلم ها و یا موزیکال های دیگر، کدام یک دلخواه شماست؟

منبع: Cinemablend