شباهت آب مغز و انرژی تاریک در چیست؟
به گزارش اخبار نجوم، برای نمونه، مغز انسان به این دلیل کار می نماید که شبکه ای متشکل از هفتاد میلیارد نورون آن را تشکیل می دهند. دنیا هستی هم دستکم حدود صد میلیون کهکشان دارد.
دانشمندان، چگونگی اتصال شبکه های نورونی و کهکشان ها را آنالیز کردند
یک مطالعه جدید، تفاوت ها و شباهت های میان پیچیده ترین سیستم های هستی را البته در دو مقیاس کاملا متفاوت آنالیز کرد: دنیا هستی با کهکشان هایش، و مغز انسان با نورون هایش. پژوهشگران دریافتند که هرچند مقیاس این دو متفاوت است، اما ساختاری کاملا مشابه دارند. در بعضی موارد، این دو سیستم بیش از آن که به اجزای تشکیل دهنده خود شباهت داشته باشند، با یکدیگر مشابهت داشتند.
این تحقیق نظر می دهد که فرایند های فیزیکی بسیار متفاوت ممکن است به نتایج پیچده و ساختار های نظام یافته بسیار مشابهی گردد. برای نمونه، مغز انسان به این دلیل کار می نماید که شبکه ای متشکل از هفتاد میلیارد نورون آن را تشکیل می دهند. دنیا هستی هم دستکم حدود صد میلیون کهکشان دارد.
هر دو سیستم در تور یا شبکه پیچیده ای شکل گرفته اند که با رشته های دراز و گره هایی به هم متصل می شوند. این گره های گسترش یافته شبیه تصاویر دنیا هستی و مغز انسانند و بعضی از مشابهت های ظاهری موجود در تصاویر را شرح می دهند.
ولی در هر دو سیستم، این رشته ها تنها سی درصد از جرم کل را تشکیل می دهند. در هر دو سیستم، حدود هفتاد درصد جرم متشکل از اجزایی است که ظاهرا منفعل اند: آب مغز، و انرژی تاریک کیهان. پژوهشگران برای آنالیز عمیق تر این شباهت ها، چگونگی تشکیل شبکه های کهکشانی را با بخش هایی از مغز مقایسه کردند تا بفهمند ماده چگونه در پهنه دو شبکه بسیار متفاوت توزیع شده است.
فرانکو وازا، اخترفیزیکدان دانشگاه بولونیای ایتالیا که همراه آلبرتو فلتی، جراح اعصاب دانشگاه ورونا روی این موضوع کار نموده، گفت: ما چگالی طیفی هر دو سیستم را محاسبه کردیم. این روش اغلب در کیهان شناسی برای مطالعه توزیع فضایی کهکشان ها به کار می رود.
تجزیه و تحلیل ما نشان داد که توزیع نوسان درون شبکه نورون های مخچه در مقیاس یک میکرومتر تا یک دهم میلیمتر، از همان تصاعد توزیع ماده در شبکه کیهان برخوردار است، ولی البته در مقیاسی بزرگتر، یعنی از پنج تا پانصد میلون سال نوری.
آن ها چگونگی اتصال شبکه های نورونی و کهکشان ها را هم آنالیز کردند، و دوباره به شباهت های قابل توجهی رسیدند. هر دو سیستم ظاهرا بیشتر به یکدیگر شبیه بودند تا به اجزای تشکیل دهنده خودشان. برای این کار، محققان میانگین تعداد اتصالات میان هر گره و چگونگی خوشه بندی شدن آن ها را مقایسه کردند.
آلبرتو فلتی گفت: یک بار دیگر، عوامل ساختاری به شکل غیرمنتظره ای مشابهت دارند. احتمالا، قابلیت اتصال درون دو شبکه تابع اصول فیزیکی مشابهی است، به رغم تفاوت های چشگمیر و آشکاری که میان قدرت محرکه کهکشان ها و نورون ها وجود دارد.
این دو شبکه پیچیده شباهت بیشتری نشان می دهند از آنچه میان شبکه کیهانی و یک کهکشان، یا شبکه نورونی و اجزای درون نورون دیده می گردد.
مقاله مقایسه کیفی میان شبکه نورونی و شبکه کیهانی در مجله مرز های فیزیک چاپ شده است.
منبع: ایندیپندنت
منبع: فرادید