عصر جدید؛ سرگرمی مبتذل یا رنسانس برنامه سازی؟ - اخبار نجوم

عصر جدید نام تازه ترین برنامه احسان علیخانی، تهیه نماینده و مجری نامی کشور است که کار خود را از 27 بهمن 97 شروع کرد و فصل اولش از همان تاریخ کلید خورد. درواقع در این فصل رقابت نمایندگان در بخش های هنری، ورزشی و سرگرمی زیر نظر داوران به رقابت می پردازند که داوری در این برنامه بر عهده افرادی همچون امین حیایی، رویا نونهالی، آریا عظیمی نژاد و سید بشیر حسینی است. عصر جدید یک برنامه استعدادیابی است که تبلیغات خیره نماینده ای در شبکه سه سیما دارد و کپی کم و بیش با کیفیتی از برنامه گات تلنت است که هنوز راه درازی برای پیروزیت در پیش دارد.

از شروع اولین سری این برنامه تا به امروز، از جنبه های مثبت و منفی مورد آنالیز قرار گرفته است که طبیعتا مخالفان و موافقانی داشته است، موافقان آن را برنامه ای جذاب می دانستند و منتقدان آن را کپی نمونه های خارجی! در این مطلب سعی داریم به نکات مثبت و منفی این برنامه بپرداریم.

در ابتدا جنبه مثبت این برنامه را مورد آنالیز قرار می دهیم و بعد به ایرادات و اشکالاتش می پردازیم.

از مهم ترین نکات مثبت این برنامه می توان به موضوعش اشاره نمود، یعنی استعدادیابی! طبیعتا در کشورمان فقدان کشف استعداد بچه ها به چشم می خورد. تا جایی که حتی می بینیم شرکت نمایندگان با سن های بالا در این برنامه شرکت نموده اند با امید به اینکه شاید مورد توجه قرار بگیرند و بتوانند بالاخره در این سن و برهه از زندگی خود، در زمینه علاقه و استعدادشان فعالیت نمایند.

در سیستم آموزش ما متاسفانه معلمین تصور می نمایند هرکسی ریاضی بلد نیست، یا عربی را نمی فهمد، خنگ است و هیچ استعدادی ندارد. این در حالی است که دانش آموزی که ریاضی بلد نیست شاید شعر خوب می گوید. شاید در ورزش پیروز است. شاید استعداد هنری دارد.

حتی اگر یک نفر سرنوشتش با چنین برنامه هایی تغییر کند، یعنی اساس کار صحیح بوده است. در بیشتر مواقع استعداد ها پشت در ریاضی، فیزیک و شیمی می مانند. برنامه هایی مثل عصر جدید، این تابو را می شکند و این اجازه را به افراد می دهد که استعداد خود را به قضاوت مردم بگذارند. پس برنامه احسان علیخانی و یا هرکسی که یاری کند استعداد های نهفته رشد پیدا نمایند، قابل احترام است حتی اگر کپی از یک برنامه آمریکایی باشد.

یکی از مثال های شاخص این اتفاق، کشف استعداد محمد زارع در فصل قبلی عصر جدید است که در حال حاضر به عنوان یکی از مربیان این برنامه فعالیت می نماید.

اگر با یک نگاه کلی و با توجه به محدودیت و معذوریت های فراوریی برنامه سازی نسبت به نمونه های خارجی به این محصول نگاه کنیم، قطعاً با مجری، هیأت داوران، استودیوی خوب و روایتی صمیمی توانسته قدمی در عرصه استعدادیابی ایرانی بردارد. قطعاً در ادامه نواقص فنی و تکنیکی کار هم کاسته خواهد شد.

عصر جدید برای آنالیز و پالایش متقاضیان کار دشواری داشته و باید از بین صد ها نفر به گزینه های نهایی برسد. همین نشان دهنده تنها یکی از سختی های فراوری این برنامه است. امید است که این برنامه در روندی معقول راستا رو به رشد داشته باشد و با اصلاح نواقص به یک جایگاه مناسب در عرصه برنامه سازی برسد.

نقدهای وارد بر عصر جدید

تلویزیون بخش عمده ای از مخاطب جدی اش را از دست داده، مخاطبی که به جز ساعتی برای سرگرم شدن، بخواهد نقد های جدی این رسانه را هم دنبال کند و به دنبال فهمیدن کم و کیف برنامه هایی باشد، می بیند برنامه عصر جدید علیرغم تبلیغات گسترده، برآورد بالا و پول کلان تبلیغاتی که نصیب خودش و سازمان صدا و سیما می نماید، برنامه چندان پیروزی نبوده است.

به چندین و چند دلیل:

1. برنامه از روی نمونه خارجی اش کپی شده و زحمتی برای طراحی اولیه این برنامه در کار نبوده است.

2. شاید در طول یک دوره از عصر جدید بین 70 تا 100 شرکت نماینده حضور پیدا نمایند. این شرکت نماینده ها کشف نشده اند و کسانی هستند که از بین فیلم های ارسالی انتخاب می شوند، پس زحمت چندانی برای پیدا کردنشان کشیده نمی گردد. درصد بالایی از افراد انتخاب شده، برای تست خوانندگی می آیند که ساده ترین راه برای انتخاب است.

آنچنان که اگر در جمعیت مدرسه ای تست خوانندگی بگیرید قطعا به چند صدای خوب برمی خورید، در حالی که میان همین انتخاب شده های خوانندگی در میدان عصر جدید، به ندرت به صدای درست و خوب و حرفه ای برمی خوریم. در عین حال در هر دو سری از برنامه عصر جدید دیده ایم که در میان این انتخاب شده ها هم، تعداد دانه درشت هایی که استحقاق واقعی برای حضور در چنین جایگاهی را دارند، در هر دوره به تعداد انگشت های یک دست هم نمی رسند.

3. در هیچکدام از برنامه های استعدادیابی جهان، تافته جدا بافته ای به نام مجری وجود ندارد که گاهی از داور ها بخواهد نظرشان را عوض نمایند و زنگ طلایی را روی میز خودش بگذارد. به علاوه اینکه پخش آنچه گذشت و شرح تکراری و طولانی هر قسمت توسط مجری، وقت زیادی از برنامه می گیرد که حساب تک تک این ثانیه ها و دقیقه ها را در برآورد کلی برنامه از حساب بیت المال نوشته شده است.

4. احسان علیخانی آدم به شدت باهوشی ست. خوب می داند چطور وقت برنامه اش را پر کند. چطور نسبت بالایی از سوژه های معمولی را با تک و توک اتفاق های ریز و درشت بپوشاند و درنهایت با چند اتفاق خوب برنامه را به انتها ببرد تا در ذائقه عمومی مخاطبان برنامه اش کاردرست و حرفه ای جلوه کند. احسان علیخانی انتها خوش را بلد است.

5. القا اصل مهمی در باور آدم هاست. صدا و سیما آمار هایی را اعلام می نماید که معلوم نیست از کجا آمده اند. مردم پرمخاطب بودن پایتخت را می فهمند، چون همه آدم های اطرافشان مشغول دیدن این سریال اند و درباره اش حرف می زنند، اما عصر جدید قطعا جزء برنامه های پرمخاطبی نیست که همه جا حرفش باشد. با این حال می بینیم که اعلام آمار هایی شبیه درصد بالای رضایت مخاطبان، ارقام بالا و عجیبی هستند که به طور ناخودآگاه بر ذهن مخاطب اثر می گذارد.

6. نکته آخر این که اگر چهار داور دیگر، از سر اتفاق، روی آن چهار جایگاه می نشستند، کم و بیش باز با همین نتیجه و همین درجه از انفعال نظر می دادند. داور هایی که قطعا در خیلی زمینه ها صاحب نظر نیستند، هیچ استادی و تبحری در کلامشان نیست و جز لجبازی های گاه و بیگاهشان، اتفاقی از این همه رای و نظر، در ذهن مخاطب از این چهار نفر به یاد نمی ماند.

پی نوشت: این مطلب با دخل و تصرف از خبرآنلاین و یادداشت بهار هاشمی در شبکه اجتماعی ویرگول برداشته شده است.