تفال به حافظ شنبه 4 شهریور 1402؛ کو راهروی اهل دلی پاک سرشتی - اخبار نجوم

آن غالیه خط گر سوی ما نامه نوشتی

گردون ورق هستی ما درننوشتی

هر چند که هجران ثمر وصل برآرد

دهقان جهان کاش که این تخم نکشتی

آمرزش نقد است کسی را که در این جا

یاریست چو حوری و سرایی چو بهشتی

در مصطبه عشق تنعم نتوان کرد

چون بالش زر نیست بسازیم به خشتی

مفروش به باغ ارم و نخوت شداد

یک شیشه می و نوش لبی و لب کشتی

تا کی غم جهانی دنی ای دل دانا

حیف است ز خوبی که گردد عاشق زشتی

آلودگی خرقه خرابی جهان است

کو راهروی اهل دلی پاک سرشتی

از دست چرا هشت سر زلف تو حافظ

تقدیر چنین بود چه کردی که نهشتی

توضیح لغت: ورق هستی: طومار وجود /دهقان جهان: باغبان عالم /کشت: به کسر اول کشتزار

تفسیر عرفانی:

اگر یارم که عذار چهره اش مشکین است برایم نامه ای نوشت، چرخ گردون هستی ام را در هم می پیچد. مقصود او از این شعر این است که، رهروانی که بتوانند غم چرخ گردون را به کناری نهند، مرز محبت را بیابند و غم فراق را برای دست یافتن به میوه وصال به جان خرند، نزد معشوق آمرزیده گشته و کنار او ماوا می گزینند.

تعبیر غزل:

جهان و هر چه در آن است ارزش ندارد، حتی به میزان پشیزی. اگر به جهان و مافی ها وابستگی داری، کار شما عاقبتی سو در می یابد و وقتی متوجه عیب این کار می شوی که زمانی برای جبران مافات باقی نیست. پس بدان که نتیجه و پاداش توجه و دلبستگی افراطی به جهان انسان را از یاد خدا غافل می نماید و سرانجام آن، سوختن در آتش حسرت و ندامت است.