شناخت پیدایش جهان هستی بوسیله مهیب ترین اختروش جهان - اخبار نجوم

از پروفایل ما وبلاگ بخار دیدن نمایید.

به گزارش خبرنگاران و به نقل از آی ای، ستاره شناسان دورترین منبع انتشار رادیویی را که تا به امروز یافته اند، با جزئیات کامل کشف و بررسی کردند.

طبق مطالعه اخیر منتشر شده در مجله Astrophysical، یک اختروش(quasar) مهیب رادیویی که یک جرم نورانی کور کننده با قابلیت ساطع کردن فواره های بزرگ در طول موج های رادیویی است و آنچنان دور است که رسیدن نور آن به زمین 13 میلیارد سال طول کشیده است.

این در حالی است که 13 میلیارد سال پیش، مه بانگ تازه اتفاق افتاده بود که به معنای این است که مطالعه این اختروش به ما کمک می کند تا پیدایش جهان را درک کنیم.

اختروش ها اجرام نجومی فوق العاده درخشان هستند که در مرکز برخی از کهکشان ها وجود دارند و قدرت بزرگ خود را از سیاه چاله های بزرگ در مرکز خود به دست می آورند. از آنجا که سیاه چاله حجم بزرگی از گازهای اطراف خود را می بلعد، انرژی را در سطوحی آزاد می کند که اخترشناسان می توانند آن را از فاصله بسیار دور ببینند.

اختروَش یک هسته فعال به شدت نورانی و دوردست است که وابسته به یک کهکشان جوان است. آنها در رده یک کلاس از اشیاء به نام هسته کهکشانی فعال قرار دارند. اختروش ها پیشتر به عنوان منابع انرژی الکترومغناطیسی شامل امواج رادیویی و نور مرئی با انتقال به سرخ زیاد شناخته می شدند که به ستاره ها شبیه بودند. با وجود بحث های مختلف بر سر موجودیت این شیء آسمانی همگی دانشمندان به یک توافق علمی رسیده اند که یک اختروش، هاله متراکم شده ماده است که ابرسیاه چاله یک کهکشان جوان را احاطه کرده است.

این اختروش تازه کشف شده به نام P172 + 18 آنقدر دور است که نور آن 13 میلیارد سال قبل از رسیدن به ما در اعماق فضای بین کهکشانی در حرکت بوده است. به عبارت دیگر، ما آن را همانطور که در ابتدا به وجود آمده می بینیم، یعنی زمانی که جهان فقط 780 میلیون سال عمر داشته که کمتر از یک پنجم عمر کنونی سیاره زمین است.

اختروش های دورتر هم در گذشته کشف شده اند، اما این اختروش اولین اختروشی است که به اندازه کافی برای اخترشناسان مهیب است که فواره های رادیویی حاصل از اوایل تاریخ جهان را شناسایی کنند.

این یک یافته قابل توجه و نادر است، زیرا فقط حدود 10 درصد از اختروش ها که منجمان آنها را در دسته مهیب رادیویی دسته بندی می کنند، دارای فواره یا جت هایی هستند که با فرکانس های رادیویی بسیار روشن می درخشند.

سیاه چاله بزرگی که اختروش P172 + 18 را تأمین می کند، تقریباً 300 میلیون برابر جرم خورشید است و با سرعت قابل توجهی گاز می بلعد.

کیارا مازوچلی ستاره شناس حاضر در شیلی که هدایت این مطالعه و کشف را با ادواردو بانادوس از موسسه مکس پلانک بر عهده داشت، می گوید: سیاه چاله به شکل بسیار سریع در حال خوردن مواد است و در یکی از بالاترین میزان های مشاهده شده از نظر جرم در حال رشد است.

این اختروش جدید می تواند نشان دهد که چرا سیاه چاله ها می توانند به این سرعت به اندازه های فوق العاده بزرگ رشد کنند.

ستاره شناسان گمان می کنند که ارتباطی بین رشد سریع سیاه چاله های بزرگ و جت های رادیویی فوق العاده قدرتمند مشاهده شده در اختروش هایی مانند P172 + 18 وجود دارد. این فواره ها ممکن است در گازهای اطراف سیاه چاله اختلال ایجاد کنند که باعث می شود گاز با سرعت بیشتری به افق رویداد بیفتد.

این بدان معناست که مطالعه اختروش های مهیب رادیویی، روشن خواهد کرد که چگونه سیاه چاله ها به سرعت و پس از مه بانگ به اندازه های فوق العاده بزرگ درآمده اند.

مازوچلی گفت: برای من بسیار هیجان انگیز است که برای اولین بار سیاه چاله های جدید را کشف می کنم و یک سنگ بنای دیگر برای درک جهان آغازین را می یابم.

اختروش P172 + 18 در ابتدا توسط تلسکوپ ماژلان در رصدخانه لاس کامپاناس در شیلی مشاهده شد. بانادوس می گوید: به محض به دست آمدن داده ها، آنها را با چشم خودمان بررسی کردیم و بلافاصله فهمیدیم که دورترین اختروش مهیب رادیویی تا به امروز شناخته شده را کشف کرده ایم.